Çocuklarda tırnak yeme problemi nedir?
Alışkanlık, tarif edilecek olursa devamlı suretle tekrarlanan ve insanda meleke haline gelen davranışlardır. İnsanlar genel anlamda yaptıkları iyi ve kötü alışkanlıkları yaptıklarının farkında bile olmazlar. Aynen öylede çocuklarda alışkanlık haline gelen davranışlarda, farkında olmadan ve bilinçsizce yapmaya devam ederler. Ancak aileler bu alışkanlıkların farkına vararak telaşa kapılabiliyorlar. Nasıl terk ettirebileceklerini bilemiyorlar.
Çocuklarda bu tırnak yeme alışkanlığı alışkanlık genelde 3 yaşında görülmektedir. Ayrıca daha büyük yaşlarda da bu alışkanlık insanlarda görülebilmektedir. Hatta yapılan araştırmalarda 5 ile 18 yaşları arasında bulunan çocukların yaklaşık olarak % 40’ında tırnak yeme alışkanlığı bulunmaktadır. 2 yaşındaki çocuklarda bu oran % 45 olmakla beraber bu çocuklar parmaklarını emerler. Bu yaştaki çocukların neden parmak yedikleri ve emdikleri tam olarak bilinmemektedir. Uzmanlar tarafından yapılan açıklamalara göre alışkanlıkların asıl sebepleri bilinmese de, bu hareketlerin onları çok rahatlattığını, öğrenilebilen davranışlar olduklarını söylemektedirler.
Toplumda özellikle en yaygın olarak, tırnak yeme alışkanlığı ileriki yaşlarda erkeklerde daha çok rastlandığı tespit edilmiştir. Bu tip alışkanlıklar özellikle sıkıntılı olan çocuklarda daha çok görülmekle onlar için bir eğlenme, sıkıntısını azaltma yollarından biri olmaktadır. Ayrıca bu genetik ve aileden gelen bir alışkanlık olabilir.
Psikologlara göre, çocuklarda tırnak yeme alışkanlığı ailevi sıkıntılar, çevresel faktörler ve birtakım baskılar ve çocuğun canını sıkabilecek olaylar neticesinde de oluşabilmektedir.
İstek ve davranışları engellenen baskı altında olan, kendilerini mutsuz ve güçsüz hisseden bazı çocuklar bu durumlarla baş edebilme gücünü kendilerinde bulamazlar ve iç dünyalarındaki bu gerginliklerini tırnak yiyerek gidermeye çalışırlar.
Tırnak yeme alışkanlığının oluşmasında tespit edilen ailevi, duygusal, psikolojik ve çevresel faktörler şunlardır: çocukların öfkelerini kontrol edememeleri, saldırganlık eğilimlerinin fazlalaşması, kendilerinde özgüven eksikliği bulunması, Anne ve babanın aşırı derecede baskıcı olmaları, aile içerisinde yaşanan anlaşmazlıklar ve problemlerin olması, kardeşine karşı oluşan kıskançlık duygusu, anne ve babasından ve aileden diğer fertlerden ilgi ve sevgi eksikliği gibi şeyler tetikleyebilmektedir.
Çevresel faktörlerin ilk olarak başladığı okul dönemindeki çocuklarda tırnak yeme alışkanlığa sebep olan psikososyal faktörler ise, öğretmeninden ve ceza almaktan korkması, arkadaşları ile ilişkilerinde yaşadığı bazı problemler ve sıkıntılar, başaramama korkusu, okul ya da ev değiştirmek, yeni girdiği ortamlara alışamaması gibi durumlarda etkili olabilmektedir.
Bunlara karşı ebeveynler tırnak yeme alışkanlığına karşı, davranışlarında ve aile içi iletişimlerinde çocukların yanında iken tartışmamaları, kavga etmemeleri ve ona karşı tavır ve yanlış davranışa girmemeleri gerekmektedir. Bu alışkanlığını terk ettirmek için zorlamamaları ve caza uygulamamaları ehemmiyetlidir. Yoksa daha farklı sıkıntılar doğurabilir. Bu gibi durumlarda bir uzman psikologdan yardım almaları daha uygun olacaktır. Ayrıca aileler çocuğa ilgi göstermeli ve beraber vakit geçirmeleri bu alışkanlığın terkinde etkili olabilmektedir.
Psikologlara göre bir davranışın söndürülmesi ve ortadan kaldırılması için yerine başka bir davranışın getirilmesiyle ve o davranışın alışkanlık haline getirilmesi ile mümkün olabileceğidir. Mesela çocuğa alternatifler olarak, tırnak yemesi yerine sakız çiğnemesi, oyun hamuru ile oynaması gibi, onun hoşuna gidebilecek etkinliklerle engellenebilir.