Dünyada tahıl üretimi nasıldır?

Dünya nüfusunun büyük çoğunluğu için temel besin maddesi tahıldır. Mısır, buğday, pirinç,arpa, yulaf, darı ve çavdar gibi tahıl türleri içinde buğdaydan sonra en çok yetiştirilen tahıl pirinçtir.

Buğday tarımı: Kuzey Amerika ve Avrupa’da en fazla yetiştirilen tahıl buğdaydır. Buğday en iyi yazın güneşli ve kurak kışın soğuk olduğu bölgelerde yetişmektedir. Kuzey Amerika’da buğday üretimine en elverişli bölgeler Missisippi Irmağı’nın batısında Texas’tan Kanada içlerine kadar geniş bir kuşak şeklinde uzanan yüksek düzlüklerdir. Avrupa’nın en önde gelen buğday üreticileri Rusya, Fransa, Türkiye, İspanya, İtalya, ve Almanya’dır. Diğer büyük buğday üreticisi ülkeler, Avustralya, Hindistan, Arjantin, Pakistan ve Çin’dir.

Eskiden buğdayın el aletleri ile ekilip biçildiği yıllarda buğday ekimi günümüzdeki pirinç ekimine benzer bir biçimde küçük çiftliklerde yapılırdı. Ama günümüzün makineli tarım yöntemleri buğday tarımının büyük çiftliklerde yapılmasına imkan tanımıştır. Ekinleri biçip buğday tanelerini ayıran bir biçer döver 5 metre genişliğinde bir toprak şeridindeki ekinleri aynı zamanda biçebildiği için büyük tarlalarda hasat yapmaya uygundur. Günümüzde bazı buğday tarlaları binlerce hektar büyüklüğüne sahiptir.

Geniş buğday tarlalarında yapılan makineli tarım tarlada kullanılması gereken işçi sayısının azalmasını sağlamıştır. Ama günümüzde de harmanı kaldırmak , ürünü taşıyıp kurutmak ve depolamak için hasat zamanı ek işgücüne ihtiyaç duyulmaktadır.
Dünya buğday üretiminin büyük bölümü sonbaharda ekilen ve kışlık buğday adı verilen buğday çeşitlerinden elde edilmektedir. İlkbaharda ekilen ve yazlık buğday adı verilen buğday türleri de bulunmaktadır. Her ikisinde de hasat yaz sonunda yapılmaktadır, kışlık buğday yörelere göre farklılık göstermekte olup daha erken hasat yapıldığı yerlerde vardır.

Pirinç tarımı: Asya kıtasında tarımsal üretimin büyük bölümünü pirinç yetiştiriciliği oluşturmaktadır. Çeltik adı verilen pirinç bitkisi daha çok yılın bir bölümünde sular altında kalmış olan tarlalarda yetiştirilmektedir. Alçak setler ile birbirinden ayrılmış olan bölümler biçiminde düzenlenen çeltik tarlalarına yakındaki akarsulardan ya da bentlerde pompalar ile boşaltıldıktan sonra hasat yapılmaktadır.

Güneydoğu Asya’nın iklimi pirinç yetiştirmek için son derece uygundur. Rüzgar yılın sıcak aylarında okyanustan karaya doğru esmektedir. Muson rüzgarları adı verilen bu mevsimlik rüzgarlar pirinç yetiştirme zamanında hemen hemen her gün yağmur getirmektedir. Yağmurdan sonra da parlak bir güneş açar. Pirinç hasadının günümüzün modern makinelerinden yararlanılarak yapılması sınırlı birkaç alanda denenmiştir. Ama çeltik tarlalarının büyük bölümü 2000 yıl önceki yöntemlerle işletilmektedir.

Çeltiğin yetişme döneminin büyük bir bölümünde sular altında kalmış olan pirinç tarlaları yeşil göller gibi görünür. Yeşil renk sarıya dönünce çiftçiler tarlalardaki suları pompalar ile boşalmaya başlar. Bu ilk adımdan sonra çiftçiler uzun, kıvrık orakları ile kurumuş tarlalara girerek pirinç saplarını toprağın hemen üstünden keserler.

Mısır tarımı: mısır Amerika’dan dünyaya yayılmıştır. Dünyanın en büyük mısır yetiştirme bölgesi ABD’nin ortabatı kesimindeki Mısır Bölgesi denen yerdir. Çin, Brezilya, Güney Afrika, Romanya, Yugoslavya, Arjantin, Macaristan ve Hindistan Mısır üreten diğer önemli ülkelerdir.

Mısır yetiştirilecek toprak derin ve verimli olmalıdır. Ilıman iklime sahip bölgeleri seven mısır yaz ortasına doğru bol yağış ister. Buğdaya göre daha çok yağmur isteyen bir tahıl bitkisidir. Üretilen mısırın bir kısmı yem olarak kullanılmaktadır.
Arpa, yulaf ve çavdar gibi genellikle buğday ve mısır ile birlikte karma tarım yapılan çiftliklerde yetiştirilmektedir.