Peter Pan sendromu nedir?

Peter Pan Sendromu; olgun yaşta olduğu halde, sosyal açıdan bir çocukmuş gibi davranan kişilerin yaşadığı davranış bozukluğuna verilen isimdir.

Bu sendromun teşhis edilmesi ve ünlü çizgi film kahramanı ve James Matthew Barrie’nin romanının baş karakteri olan Peter Pan’ın ismi ile anılmaya başlaması 1983 yılında Dan Kiley adındaki bir psikanalist ile gerçekleşmiştir.

Sendrom olarak anılan bu durum aslında önemli bir psikolojik hastalıktır. İleri yaşlarda sosyal sorumlulukların başlaması ile kendini belli eden bu sendromun aşağıdaki gibi bazı aşamaları söz konusudur:

• 10-15 yaş arası ergenlik dönemi: Yaşanan yoğun endişe nedeni ile dış dünyaya karşı kendini kapama
• 16-22 yaş arası gençlik dönemi: Kendini aşırı beğenme, dış dünyaya karşı kaba olma
• 23-25 yaş arası olgun genç dönemi: Genel bir mutsuzluk, demotivasyon hali yaşama
• 26-30 yaş arası genç erişkin dönemi: Sosyal sorumlulukların artması ile ciddi bir bunalım hali yaşama
• 30-45 yaş arası yetişkin dönemi: Çocuksu haller ile kendini ele veren ciddi bir buhran dönemi yaşama
• 45 yaştan itibaren: Ümitsizlik hali ile çocuksu haller ve çocukluğa özlemin artık önemli bir problem haline gelmesi.

Peter Pan sendromunun özellikle otorite boşluğu yaşanan ailelerde yetişen çocuklarda oluştuğu gözlemlenmektedir. Bu sendrom aslında; çocukluk yıllarında sorumluluk almadan, herhangi bir kısıtlamaya veya kurala maruz bırakılmadan, aşırı özgür ve kontrolsüz bırakılan çocukların, gençlik ve özellikle yetişkinlik döneminde karşılaştığı hayatı zorlaştırıcı sorumluluklar ve mücadeleler karşısında tekrar o eski çocukluk günlerine dönme eğilimini, normal olmayan sınırlarda göstermesi halidir.

Çocuklara kural koymak yanlış birşey değildir ve tam tersi gereklidir. Sosyal yaşam kurallar sayesinde ideal düzenini bulur ve devam ettirir. Her sosyal kişi de bu ortama uyum göstermek durumundadır. Herşeyin ilk kez öğrenildiği eğitim yuvası olan ailede bu uyuma dair ilk adımları öğrenmeyen bireyleri ileri yaşlarda bu konuda eğitmek zor olmaktadır. Bu nedenle ebeveynlerin çocuklarına yaşlarına ve güçlerine uygun sorumluluklar vermesi, aile içinde bazı kuralların tesis edilmesi ve bir otorite yaratılarak bu kurallara uyumun sağlanması çok önemlidir. Aile her türlü eğitimin başladığı çok önemli bir sosyal birimdir ve bu sosyal birimin görevlerini yerine getirmesi anne ve babaların elindedir.