Tövbe etmenin önemi nedir?

Tövbe işlenen günahtan duyulan pişmanlığı dile getirmek için yapılan bir ibadettir. Kul tövbe ederken Yüce Allah’tan bir nevi af dilemektedir. Günahtan sonra hemen tövbe etmek farzdır, hatta tövbe geciktirilirse tövbeyi geciktirdiğimiz içinde tövbe etmemiz gerekmektedir. Tövbenin diğer bir adı ise istiğfardır. Tövbede asıl olan şey kulun yaptığı hatadan geri dönerek bir daha aynı hatayı tekrarlamasıdır. Ayrıca geçmişte yapılan hatalar hatırlandıkça tövbe edilirse tüm günahların af olacağı da bildirilmektedir.

Kulun işlediği bir günahı bilmesi kul için büyük bir nimettir, ayrıca kul işlediği günahı Allah’ın gördüğünü ve bildiğini büyük bir samimiyet ile hatırlarsa Allah o günahı affeder. Ayrıca tövbe aynı zamanda bir duadır, dua kul ile yaratıcısı arasında aracısız bir iletişimdir. İnsanoğlu dua ile yaratana istek ve dileklerini bildirmektedir. Onun için dua inananlar için büyük bir nimettir. İnsanoğlu ilahi ki hatalar yapabilir, çünkü hatasız kul olmaz bunu Hz. Muhammed’de hadisinde şu şekilde dile getirmiştir, “Bütün insanlar hata yapar. Önemli olan hata yapmamak değil, hatadan tövbe ile vazgeçmektir.” Kur’an’da ise Yüce Allah şu şekilde dile getirmektedir tövbenin önemini, “Yine onlar ki bir kötülük yaptıklarında ya da kendilerine zulmettiklerinde Allah’ı hatırlayıp günahlarından dolayı hemen tövbe-istiğfar ederler. Zaten günahları Allah’tan başka kim bağışlayabilir ki! Bir de onlar, işledikleri kötülüklerde, bile bile ısrar etmezler .”  

Tövbe bir nevi kulun içini yaratıcısına açmasıdır. Tövbe yapmak için özel yer ve aracıya ihtiyacımız yoktur, kul her an ve her yerde tövbe yapabilir, zaten günah işleyen bir kulun Yüce Allah’tan başka sığınacak kimsesi yoktur. Tövbe eden insan hem Yüce Allah’ın sevgisini kazanır hem de kendi dünyasında huzurlu hale gelir. Kişide oluşan bu huzur insanın çevresi ve sosyal yaşamına olumlu şekilde yansır. Bu durumda tövbe insanlar arasındaki ilişkileri olumlu kılar. İnsan hiçbir zaman ümitsizliğe düşmemelidir, bu Kur’an’ı Kerim’de şu şekilde ifade edilmektedir, “De ki: Ey kendi nefisleri aleyhine hadi aşan kullarım! Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü Allah bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki o, çok bağışlayan, çok esirgeyendir.”